Πικάντικες ιστορίες από την καθημερινότητα των εταίρων της αρχαιότητας. Τα Global Arts Studios με ιδιαίτερη χαρά παρουσιάζουν τη θεατρική παράσταση "Εταιρικοί Διάλογοι" του Λουκιανού (κωμωδία). Πώς περνούσαν οι εταίρες τις μέρες τους στην αρχαία Ελλάδα;

*Λέσχη Διώρυγας Ισθμίας

*Κυριακή 26/1/2025 

*Κυριακή 2/2 - 19.30

*Δευτέρα 3/2 - 20.00

*Κυριακή 9/2 - 19.30

*Τετάρτη 12/2 - 20.00

*Σάββατο 15/2 - 21.00

*Κυριακή 16/2 - 19.30

*Είσοδος: 10 ευρώ

τηλέφωνο κρατήσεων: 2741073509 / 6938309130

Παίζουν οι ηθοποιοί με σειρά εμφάνισης:

Πίσχου Βάλια, Ταρούση Ρηνέλα, Παΐζης Στέφανος, Σακελλαράκη Χριστίνα, Πετροπούλου Ελένη, Μπαλασινός Αλέξης,

σκηνοθεσία / σκηνογραφία: Λαμπρόπουλος Σωκράτης, βοηθός σκηνοθέτη / δραματολογική ανάλυση: Πίσχου Βάλια,

κοστούμια: Πετροπούλου Ελπίδα, φωτισμοί: Κουτάντζης Δημήτρης.

Με την ευγενική υποστήριξη του Λαογραφικού Ομίλου Ισθμίας

Ευχαριστούμε θερμά τον Δημήτρη Νόσση, ερευνητή και κατασκευαστή αρχαιοελληνικών & μεσαιωνικών εγχόρδων, για την παραχώρηση της φόρμιγγας.

https://www.facebook.com/share/1C1gDzMpCn/?mibextid=wwXIfr

Το έργο «Εταιρικοί Διάλογοι» του Λουκιανού είναι ένα λογοτεχνικό αριστούργημα που συνδυάζει το χιούμορ, τη φιλοσοφία και την τέχνη της αφήγησης. Με δεξιοτεχνία και ευαισθησία, ο Λουκιανός παρουσιάζει μια σειρά διαλόγων μεταξύ εταίρων που διαδραματίζονται σε έναν κόσμο γεμάτο πάθη, συναισθήματα και αντιφάσεις.

Στους «Εταιρικούς Διαλόγους», η ρομαντική διάθεση δεν είναι απλά ένα θέμα, αλλά διαχέεται σε όλο το κείμενο. Οι διάλογοι αποκαλύπτουν τις διαπροσωπικές σχέσεις, τις ερωτικές περιπέτειες και τις ανθρώπινες αδυναμίες, ενώ παράλληλα σατιρίζουν την υπερβολή και τα στερεότυπα της εποχής. Με γλώσσα ζωντανή και ύφος παιχνιδιάρικο, ο Λουκιανός «ζωγραφίζει» χαρακτήρες που είναι τόσο αναγνωρίσιμοι όσο και διαχρονικοί.

Στο έργο αυτό, αναδύεται η ικανότητα του συγγραφέα να παρουσιάζει τον έρωτα όχι μόνο ως πάθος ή επιθυμία αλλά και ως φιλοσοφικό ερώτημα, που προκαλεί τον αναγνώστη να αναλογιστεί τη φύση της αγάπης. Είναι μια εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής που αγγίζει βαθιά την καρδιά αλλά και τη σκέψη.

Ο Λουκιανός, με τη χαρακτηριστική του ευρηματικότητα, μας καλεί να γελάσουμε, να στοχαστούμε και να συγκινηθούμε. Οι «Εταιρικοί Διάλογοι» αποτελούν έναν ύμνο στον έρωτα και στην πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων, ενώ ταυτόχρονα διατηρούν μια φρεσκάδα που τα κάνει επίκαιρα ακόμη και σήμερα.

Ένα έργο που, με την απαράμιλλη γοητεία του, υπενθυμίζει ότι ο έρωτας και ο διάλογος είναι το νήμα που συνδέει τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως εποχής.

Εταίρα: Οι εταίρες στην Αρχαία Ελλάδα προορίζονταν για την «ηδονή».

Οι εταίρες, γυναίκες ξεχωριστού κάλλους, φιλότεχνες, καλλιεργημένες και με υψηλή μόρφωση, καταλάμβαναν μία ιδιαίτερη θέση στον κόσμο της πορνείας. Στην πραγματικότητα ήταν οι μόνες αληθινά ελεύθερες γυναίκες της κλασικής Αθήνας. Γυναίκες του «έξω», έβγαιναν ελεύθερα, ήταν οι μόνες γυναίκες που συμμετείχαν στα συμπόσια πλάι στους άνδρες, δηλαδή τους «κρατούσαν» συντροφιά αν είχαν την τύχη να συντηρούνται από έναν ισχυρό άνδρα, προσέφεραν ψυχαγωγία τραγουδώντας, παίζοντας μουσική ή χορεύοντας, διαχειρίζονταν χρήματα, μιλούσαν στους άνδρες ως όμοια προς όμοιο.

Η εταίρα γίνεται το σύμβολο των μετασχηματισμών της πόλης. Δεν αποτελεί μόνο ένα πρόσωπο στο περιθώριο της κοινωνίας της πόλης. Σ’ αυτή τη «λέσχη ανδρών» που είναι η πόλη, όπου η γυναίκα παραμένει σ’ όλη της τη ζωή ανήλικη, η εταίρα ενσαρκώνει την αντιστροφή των αξιών της πόλης, την ελεύθερη και ανεξάρτητη γυναίκα στα λόγια και τη συμπεριφορά της, έχοντας αποκτήσει αυτή την ελευθερία κι αυτή την ανεξαρτησία με τον πλειστηριασμό του κορμιού της. Έναν πλειστηριασμό στον οποίο όμως παραμένει ως ένα σημείο η κυρίαρχη κι αυτό συμβαίνει τόσο πιο πολύ όσο διαθέτει πλούτη, θεμέλιο σε τελευταία ανάλυση της ελευθερίας της.

*Claude Mossé, Η γυναίκα στην Αρχαία Ελλάδα, εκδ. Παπαδήμα.

Λουκιανός

O Λουκιανός (120 - 180 μ.Χ.), από τα Σαμόσατα της Κομμαγηνής (Συρίας), αποτελεί μια ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα μορφή της ελληνικής λογοτεχνίας. Φοίτησε σε ρητορική σχολή, εργάσθηκε ως δικανικός ρήτορας, ασχολήθηκε με τη φιλοσοφία και, στη συνέχεια, αφοσιώθηκε στη συγγραφική δραστηριότητα. Στο Ενύπνιον ήδη αναφέρει ότι τον κέρδισε η παιδεία αντί της γλυπτικής στη μεταξύ τους διαμάχη για το μέλλον του. Διαθέτοντας πλούσια φαντασία, πολύπλευρο ταλέντο και σπινθηροβόλο πνεύμα, συνέθεσε έργο αρκετά ευρύ και ποικίλο, από το οποίο σώζονται 71 πεζά κείμενα [σοφιστικές μελέτες, διαλέξεις, πραγματείες, προλαλιές (= μικροί προκαταρκτικοί λόγοι), δοκίμια κ.ά.]. ο Λουκιανός, όμως, έμεινε διάσημος για τους διαλόγους του: Νεκρικοί (30), Θεών διάλογοι (26), Ενάλιοι (= Θαλασσινοί, 15, Εταιρικοί (15), Τίμων ή Μισάνθρωπος. Ο σατιρικός του διάλογος παρουσιάζει ιδιαίτερη πρωτοτυπία· συνδυάζοντας τον σωκρατικό διάλογο με το σκώμμα της κωμωδίας, χαρακτηρίζεται για τη σαρκαστική του ειρωνεία. Σατιρίζει ανελέητα τους ολύμπιους θεούς, τη διδασκαλία των φιλοσόφων, την αγυρτεία (= απάτη) των ρητόρων, τις ανθρώπινες αδυναμίες. Η μενίππεια σάτιρα, που ονομάστηκε έτσι από το Μένιππο, εμφανίζεται σε πολλούς Νεκρικούς διαλόγους.

Στο έργο του Λουκιανού αντικατοπτρίζεται ο κόσμος σε αταξία και μετασχηματισμό, έτοιμος να καταρρεύσει σε όλους τους τομείς. O Λουκιανός διαγράφει προσεκτικά τους χαρακτήρες των προσώπων, με κωμικότητα, λεπτότητα, αστείες επινοήσεις, ευτραπελία (=χιούμορ), χωρίς τις υπερβολές των αττικιστών, γράφοντας με σαφήνεια και κομψότητα.

*Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας (Α’, Β΄, Γ΄ Γυμνασίου)

Πραγματολογικά στοιχεία:

Άρτεμις Λοχεία: η Άρτεμη λατρευόταν ως θεά της μητρότητας και του τοκετού. Πολλές φορές ταυτιζόταν με την Ειλείθυια.

«Αφροδίτη η εν Κήποις»: Το ωραιότερο άγαλμα του Αλκαμένη, μαθητή του Φειδία (5ος αι. π.Χ.)

Γουρουνόπουλο του Μενιδίου: Τα γουρουνόπουλα του Μενιδιού (Αχαρνών) στην αρχαιότητα θεωρούνταν εκλεκτά.

Ποικίλη Στοά: Η Ποικίλη Στοά, μια από τις περιφημότερες των αρχαίων Αθηνών, οφείλει το όνομά της στις τοιχογραφίες της: εδώ εργάστηκαν ζωγράφοι όπως ο Πολύγνωτος, ο Μίκων κ.α. Από την Ποικίλη Στοά πήρε την ονομασία της και η φιλοσοφία του Ζήνωνα, η λεγόμενη «στωική».

Κάλαμης: Περίφημος γλύπτης της εποχής των περσικών πολέμων. Το άγαλμά του Σωσάνδρα – από μερικούς ταυτίζεται με την Αφροδίτη του ίδιου καλλιτέχνη.

Γιορτή των Αλώων: Τα Αλώα γιορτάζονταν μετά τον θερισμό και τον τρύγο, προς τιμή της Δήμτρας, της Περσεφόνης και του Διονύσου.

Τάλαντο: Στην Αττική το τάλαντο ισοδυναμούσε με 60 μνες ή 6.000 δραχμές.

Κεραμεικός: Ήταν γνωστή η συνήθεια των αρχαίων Αθηναίων ν’ αναγράφουν στους τοίχους του Κεραμεικού ερωτικές φράσεις ή συχνότερα, ένα όνομα προσώπου με την ένδειξη «καλός».

Τειρεσίας: Περίφημος Θηβαίος μάντης. Έγινε από γυναίκα άντρας επειδή κάποτε τραυμάτισε στην Κυλλήνη δύο φίδια, την ώρα της ερωτικής τους συνεύρεσης. Εφτά χρόνια αργότερα ξάναγινε άντρας. Τυφλώθηκε από την Ήρα.

Φάων: Ο Φάων ήταν ένας άσχημος γέρος βαρκάρης. Επειδή κάποτε πέρασε την Αφροδίτη από τη Χίο στη Μικρά Ασία, η θεά, ερωτευμένη μαζί του, του χάρισε αιώνια νεότητα και ασύγκριτη ομορφιά. Το όνομα Φάων αναφέρεται και ανάμεσα στους έρωτες της Σαπφώς.

Αδράστεια: Θεά εκδικήτρια των εγκλημάτων, κόρη του Δία και της Ανάγκης. Συχνά ταυτίζεται με τη Νέμεση και αποτελεί επωνυμία της (Αδράστεια Νέμεσις).